Avui llegint le premsa em trobo amb aquesta noticia i la veritat m’he quedat perplexa.
I el que em ve al cap és una cançó de Melendi que es diu: Cuestión de Prioridades.
Que las palabras, sean más lentas que las balas
que las baladas, ya no sean para dos
que tus latidos, que antes eran de cualquiera,
ahora solamente suenan por amor.
Que el prisionero ya no pose con cadenas
que las melenas no son sólo rock and roll
que una moneda nunca compre un sentimiento
pues si de algo me arrepiento es de haber comprao tu amor.
Y que la falda sea tan corta como quieras
que el problema es del que mira y no encuentra explicación.
A mi me preocupan más los niños que mueren de hambre
pero si me apuras me dan más pena sus madres
perdonen sus gobernantes es tan mi ignorancia
no entiendo que en pleno añoro…
A mil kilometros de aquí
se estan muriendo de hambre
que la metralla se convierta en chocolate
para comerla o fumarla, que mas da
Que mi hijo sea del sexo que sea,
tenga una salud de hierro
y se parezca a su mama
y que la vida no se pierdan las pateras
que los desastres naturales se repartan
Que perro flaco parecen todo son pulgas
nunca he visto un maremoto arrasar quinta avenue
que las ropas esten sucias, o esten rotascas
y nunca están estan reñidas
Se estan muriendo de hambre!
y no les damos de comer
nos lo gastamos todo en tanques pa podernos defender
¿¿De qué?? ¿¿de quién??
de vuestros putos ombligos, mercenarios, arrogantes
que se den por aludidos son los putos asesinos,
que los estaís matando de hambre…